لبخند و گریه

آدما ، تازه بعد تموم شدن رابطه ست که خود واقعی شون رو نشون میدن ..
یه سری وقتی باهات کات میکنن دیگه ازشون هیچ خبری نمیشه ، میرن و پشت سرشون هم نگاه نمیکنن !
یه سری دیگه ، دشمن میشن باهات ، شروع میکنن به پارازیت انداختن رو اعصابت و سعی میکنن به شکل های مختلف با دست گذاشتن رو نقطه ضعف هات و چیزهایی که میدونن روش حساسی ، آزارت بدن و زندگی رو بهت کوفت کنن !

هرروز از خودت می پرسی
" من واقعا چه فکری کردم با خودم که با این آدم، دوست شدم !!!
یا تو دیگه چه جور آدمی بودی من نشناختمت .."

اونوقت یه سری دیگه هستن ، نه خیرشون بهت میرسه ، نه شرشون !
به حرمت اون سالهایی که توو زندگی هم بودین ، سکوت پیشه میکنن و هیچوقتم این سکوت رو نمیشکنن ..
مطمئنی که تمام حرفایی که بهش زدی مثل یه راز واسه همیشه توو دلش می مونه و هیچ وقت هیچوقت اونا رو از کسی دیگه نمیشنوی ..

چه خوبه آدم با کسایی دوستی کنه ، که بعد تموم شدن رابطه ، ازش به عنوان بزرگترین اشتباه زندگی ش یاد نکنه !!
حرمت ها رو از بین نبرید ، بذارین یه خاطره ..
یه ذهنیت خوب ..
از هم توو ذهن تون حک بشه !